ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΕΞΙ ΣΠΙΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΙ ΟΛΑ ΣΤΕΚΟΜΟΥΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΙΤΑΖΑ ΕΝΑ-ΕΝΑ.ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΠΗΓΕ ΚΑΜΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝΑ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΣ.ΤΙ ΧΡΟΝΙΑ ΚΙ ΕΚΕΙΝΑ.ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΙ Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΕΙΧΕ ΖΩΗ.ΜΟΣΧΟΒΟΛΟΥΣΕ Ο ΤΟΠΟΣ ΑΠ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΙΣ ΑΥΛΕΣ ΚΙ ΑΠ ΤΗ ΓΑΣΤΡΑ ΠΟΥ ΕΨΗΝΕ ΤΟ ΦΑΙ ΤΟ ΨΩΜΙ Η ΤΗΝ ΠΙΤΑ.ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΦΥΓΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΡΑΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ.ΔΥΟ ΣΠΙΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΑ ΜΟΝΙΜΑ.ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΠΙΟ ΚΑΤΩ.ΑΝ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΑ ΣΧΟΛΑΣΕ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙ.ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΙΣ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΑΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ Θ ΑΝΤΑΜΩΝΟΥΜΕ.ΕΤΣΙ ΕΡΗΜΩΝΟΥΝΕ ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΩΡΙΑ.ΟΙ ΑΝΑΜΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΔΕΝ ΣΒΗΝΟΥΝ ΟΜΩΣ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΕΡΝΟ ΤΑΞΙΔΙ.ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου